Poniżej przedstawiamy wiersze Pani Wiolety Szarwas, która otrzymała II nagrodę w XLIV Ogólnopolskim Konkursie Poetyckim "O Laur Jabłoni " 2024.
-ziarna-
wciąż czuję na ramieniu twoją dłoń
tembr szeptu przecina neurony
rozkruszam dwanaście modlitw
żeby wystarczyło słów-ziaren
dla głodujących ptaków
i zmęczonego ciała
pływy oddechu wybuchają ogniem
chcę wierzyć że nie znikniesz
gdy wiązki światła
rozedrgają zimne powietrze
piórami ostatniego zmierzchu
ogrzewam skórę
pod którą zamarzają okruchy krwi
pół kroku od ciszy
północny wiatr
zanosi się czarnym śniegiem
-nieme skrzydła-
mróz ścina jezioro
biel niemych skrzydeł
skrywa
szmer nikłego oddechu
pod każdym piórem
szarzeją świty
gdy cichnie
jedno łabędzie serce
drugie
przebija chłód
-nagie drzewa-
szarość wilgotnego nieba
dotyka milczenia nagich drzew
chłód przenika korzenie
wrośnięte
w skrzepłe grudy ziemi
zmęczone ramiona
uginają się pod naporem
złamanych obietnic
w ciszy mroźnego świtu
pękają porzucone gniazda
spłoszone ptaki
zrywają się do lotu
-bezdomne ptaki-
siedzimy obok siebie
wiatr smaga
nasze wątłe ciała
obce palce drzew
nie chcą zatrzymać
ciężaru przemokniętych piór
czas skruszył dawne gniazda
rozkładamy bezdomne skrzydła
do ostatniego lotu
-myśli-ptaki-
wypuszczam cierpkie powietrze
i szepty
nagromadzone pod skórą
rozbijam szklane kule
czas uwolnić
myśli-ptaki
