Wiersze zdobywczyni wyróżnienia w Ogólnopolskim Konkursie Poetyckim „O Laur Jabłoni ‘2017” – pani Anuli Wawrzyniak z Poznania.
Godło „nietoperz”
Płacz w autobusie
Żaden regulamin przewozów
nie zabrania płaczu
w ostatnim wieczornym autobusie
Wystarczy skasować bilet
usiąść i udawać
że to nie łzy
że
gorący język księżyca
powolutku i bezwstydnie
zlizuje z twarzy
lśniące smugi neonowych świateł
boleśnie słone
nierozwinięte pąki słów
kłębią się w gardle
na próżno
że
skroplone nagle nadzieje
drżą przy wybojach
na koniuszkach rzęs
i każda kolejna
drwi z poprzedniej
że mogła być tak głupia
Wróżby
Moja przyszłość
nie chce przejść
przez gardło klucza
Płynna lawa
kusi lepkimi mirażami
ale nie zastyga
Cień na ścianie
rozedrgane skrzydło ćmy
Kto by pamiętał
że to też jest motyl
Wciąż bez horoskopu
trwam nad stoicko zimną
taflą losu
To nie wróży dobrze
na najbliższą
wieczność
Wieczność
Wieczność
znużona księgowa
nad niezamkniętym bilansem
podlicza
nieskończenie nudne
słupki żyć
nakłada marżę na marzenia
obciąża podatkiem niepokoju
każdą przyszłą chwilę
i z pobłażaniem odprawia
kolejnych petentów
powołujących się na znajomości
nie amortyzuje
pewność zmienia w środki nietrwałe
śmieje się z kredytów
w metalowym koszyku
szklanka z herbatą
traci nadzieję
i tylko stempel
ad acta
nie nudzi się ani trochę
Chyba znów zostanie po godzinach